آیا کانادا پذیرش مهاجر را به طور موقت متوقف خواهد کرد؟

موضوع مهاجرت به یکی از دغدغه های مهم سیاستی کانادا تبدیل شده است. اخیراً حتی جامعه مهاجران نیز خواستار اعمال توقف موقت در پذیرش مهاجران جدید شده اند.

این مسئله در مصاحبه اخیر پیر پولیور، رهبر اپوزیسیون، با رادیو رد اف ام کانادا مطرح گردید.

آمارها نشان دهنده افزایش قابل توجه سطوح مهاجرپذیری در دوران دولت لیبرال است. این رقم از 271 هزار نفر در سال 2015 به 500 هزار نفر در سال 2025 رسیده است.

علاوه بر این، تعداد اقامت کنندگان موقت فاقد نظارت نیز در سه ماهه اول سال 2024 به طور چشمگیری به 2.8 میلیون نفر افزایش یافته است.

اقامت کنندگان موقت که شامل دانشجویان بین المللی، دارندگان مجوز کار و پناهندگان می شوند، در حال حاضر بیش از 6.8 درصد از کل جمعیت کانادا را تشکیل می دهند. این رقم در مقایسه با دو سال گذشته که 3.5 درصد بود، افزایش قابل توجهی را نشان می دهد.

جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا، نیز اخیراً اذعان کرده است که تعداد اقامت کنندگان موقت فراتر از ظرفیت جذب کشور است و باید برای کاهش این تعداد اقداماتی صورت گیرد.

نخست وزیر در آوریل 2024 اعلام کرد که رشد جمعیت اقامت کنندگان موقت “بسیار فراتر از چیزی است که کانادا توانسته جذب کند. ما می خواهیم این تعداد را کاهش دهیم.”

در همین راستا، مارک میلر، وزیر مهاجرت، در مصاحبه ای با بلومبرگ در مورد دانشجویان بین المللی تاکید کرد که اقامت دائم هرگز نباید به عنوان یک وعده قطعی در نظر گرفته شود.

چالش های سیاست مهاجرپذیری کانادا در عصر داده

سیاست مهاجرپذیری همواره یکی از ارکان اصلی رشد اقتصادی کانادا بوده است. با این حال، اتکای دولت کانادا به داده های گذشته برای اتخاذ تصمیمات کلان، چالش هایی را به وجود آورده است.

به عنوان مثال، وزارت مهاجرپذیری در پاسخ به کمبود نیروی کار ماهر در مشاغل فنی و حرفه ای، اولویت را بر جذب متخصصان داخلی و خارجی در این حوزه قرار داده است. این سیاست با هدف تسهیل ساخت زیرساخت های کشور تدوین شده است.

با وجود این، آخرین داده های اشتغال منتشر شده توسط سازمان آمار کانادا، حاکی از کاهش قابل توجه فرصت های شغلی، به ویژه در مشاغل فنی و حرفه ای است. این یافته ها نشان دهنده عدم تطابق سیاست های مهاجرتی با نیازهای واقعی بازار کار کانادا می باشد.

مسئله نگران کننده دیگر، تأخیر در تصمیم گیری به هنگام بروز مشکلات در سیستم مهاجرتی است.

دولت فدرال علیرغم آگاهی از افزایش جمعیت با اقامت موقت در کانادا، تنها به محدود کردن صدور مجوز برای دانشجویان بین المللی در ابتدای سال 2024 اقدام نموده است.

وزیر مهاجرپذیری نیز اعلام کرده است که سهمیه یا تعداد کل اقامت های موقت در ماه نوامبر مشخص خواهد شد. این تأخیر در تصمیم گیری می تواند منجر به تشدید چالش های موجود شود.

سیاست گذاری موثر در حوزه مهاجرپذیری، مستلزم اتخاذ رویکردی مبتنی بر آینده نگری و بهره مندی از آخرین داده های به روز است. بجای واکنش منفعلانه به مشکلات پس از بروز آنها، شایسته است با اقدامات پیشگیرانه به موقع، مسیر توسعه پایدار کانادا را هموار ساخت.

آیا دولت کانادا امکان توقف موقت مهاجرپذیری را دارد؟

موضوع توقف موقت پذیرش مهاجر در کانادا، علی رغم پتانسیل مخالفت از سوی برخی از متقاضیان اقامت دائم و یا مهاجران موقت، می تواند حتی به نفع آن‌ها نیز تلقی شود.

دانشجویان بین‌المللی هزینه‌های قابل توجهی را متحمل می‌شوند تا در کانادا تحصیل کنند. با این حال، حتی این افراد نیز اکنون با کمبود فرصت‌های شغلی و فقدان مسیر مشخص برای اخذ اقامت دائم مواجه هستند.

ایده‌آل‌ترین سناریو برای کانادا، برخورداری از استخری وسیع از افراد بااستعداد است که امکان انتخاب از میان آن‌ها وجود داشته باشد.

با این وجود، ورود مهاجران موقت و دائم به کانادا در شرایطی که با کمبود فرصت‌های شغلی مواجه شوند، نه تنها به نفع آن‌ها نیست، بلکه پذیرش تعداد محدودتری از مهاجران، هم به نفع خودشان و هم به نفع شهروندان کانادایی خواهد بود.

همانطور که یکی از سیاستمداران مطرح کرده، توقف کامل مهاجرپذیری راه‌حل مناسبی نیست و کانادا به سادگی نمی‌تواند آن را به طور کامل متوقف کند. با این حال، کاهش میزان مهاجران می‌تواند به کاهش فشار ناشی از کمبود فرصت‌ها کمک کند.

با نزدیک شدن به انتخابات سال ۲۰۲۵، انتظار می‌رود دولت کانادا در ماه نوامبر اهداف مهاجرتی را مورد بازنگری قرار دهد، چرا که مهاجرپذیری یکی از عوامل تأثیرگذار بر تصمیم مردم کانادا برای انتخاب حزب مورد نظر است.

به همین دلیل، شاهد افزایش اظهارات مربوط به کاهش مهاجرپذیری از سوی وزیر مهاجررت فعلی، نخست‌وزیر و حتی رهبر اپوزیسیون هستیم.

ایجاد یک سیستم کنترل‌شده برای مهاجرپذیری بر اساس داده‌های به‌روز اقتصادی، حتی به نفع مهاجران جدید موقت و دائم در کانادا خواهد بود. این سیستم به آن‌ها فرصت معقولی برای تطبیق با شرایط و برقراری زندگی در کانادا می‌دهد و مانع از غافلگیری و یا پشیمانی از تصمیم مهاجرت می‌شود.